Zamiast stopniowego wzrostu stóp procentowych i spadku wydatków inwestycyjnych, co przewidują monetaryści, przedstawiciele teorii racjonalnych oczekiwań uważają, iż zmiany oczekiwań leżących u podłoża popytu na pieniądz i popytu inwestycyjnego, doprowadzą do prawie natychmiastowego, jeśli nawet nie nagłego wzrostu stóp procentowych i spadku inwestycji.Teorię racjonalnych oczekiwań można również rozpatrywać w kategoriach zagregowanej podaży i zagregowanego popytu. Przyjmijmy, że na początku gospodarka jest w równowadze . Tak długo jak pracownicy dają się zwieść wzrostowi cen z Pt do P2 – będącego skutkiem zmiany polityki lub poczynań, których się nie spodziewali — zatrudnienie będzie wzrastać przesuwając krzywą globalnego popytu z ADi do AD2. Realny dochód narodowy zwiększy sie z Yi do Y2, przesuwając punkt równowagi z £i do E2. Gdy pracownicy zaczynają żądać wyższych płac, krzywa zagregowanej podaży przesunie się w lewo z pozycji SASt do SAS2