Jednym z możliwych sposobów rozstrzygnięcia kwestii nośności tego argumentu jest przyjrzenie się względnym dochodom Amerykanów, to jest zbadanie na przykład 10% otrzymujących dochód, bez względu na wysokość ich dochodu. Analiza przeprowadzana tą me­todą pokazuje, iż przesunięcie obciążeń podatkowych na ludzi bogatych wygląda cokolwiek mniej drastycznie niż pokazuje to tablica pierwsza, choć jest mimo to zau­ważalne. Udział całkowitych płatności z tytułu podatku dochodowego ponoszonych przez 1% najbogatszych ludzi wzrósł ż 17,44% do 20,64% pomiędzy 1981 i 1983, rokiem, przy jednoczesnym widocznym spadku udziału grupy średniozamożnej. ;Jednym wskaźnikiem progresy wności jest podatkowy „współczynnik Gini’ego”, Wartość 1 oznacza doskonałą progresywność — jeden bogaty człowiek płaci wszystkie podatki, natomiast wartość 0 oznacza sytuację, w której każdy płaci tę samą wielkość podatku, bez względu na dochód. Podatkowy współczynnik Gini’ego wzrósł z 0,6488 do 0,6560 między rokiem 1981 i 1983, co oznacza ruch w kierunku większej progresywności.

Eliza Wieczorkowska

Witam! Fajnie, że tu trafiłeś, mam nadzieję, że podobają Ci się treści zamieszczane na moim blogu. Tematyka bloga kręci się wokół biznesu i finansów ponieważ na tym na prawdę dobrze się znam i tych kwestiach mogę się wypowiadać. Jeśli podobają Ci się treści zamieszczane tutaj, to daj jakiś znak w komentarzu lub polub.