Historii pedagogiki, stwierdzają w tym kontekście brytyjscy krytycy omawianego raportu, nie są obce tego rodzaju postulaty. Przecież pajdocentryczne koncepcje dydaktyczno- wychowawcze już w XVIII stuleciu miały się przyczynić do naprawy wychowania, a jednak do dzisiaj tego nie uczyniły. Czy rzeczywiście w nauczaniu należy się posługiwać wyłącznie metodami odkrywczymi? Czy naprawdę nauczyciel powinien kierować pracą uczniów tylko z ukrycia (lead jrom behind)? Czy nie powinno być tak, aby reakcją na szkołę autorytatywną była nie tyle szkoła pajdocentryczna, gdyż w ten sposób przechodzimy z jednej skrajności w drugą, lecz szkoła oparta na rozumnym kierowaniu pracą uczniów? Przecież takie kierowanie nie musi tłumić w uczniach inwencji, hamować inicjatywy, a także zabijać samodzielności.
HISTORIA PEDAGOGIKI


Głosy: (Głosy na Tak: , Głosy na Nie: , Wszystkich głosów: )